Πρόκειται για ανακαίνιση διαμερίσματος σε νεοκλασική πολυκατοικία του μεσοπολέμου, στη Θεσσαλονίκη. Βασική πρόθεση ήταν να γίνει η ελάχιστη δυνατή παρέμβαση στα αρχιτεκτονικά στοιχεία που παραπέμπουν στο χαρακτήρα του διαμερίσματος, ενώ ταυτόχρονα να προστεθεί μια σύγχρονη σχεδιαστική γλώσσα, μέσα από καθαρές και λιτές φόρμες, σε συνδυασμό με τη χρήση χρώματος.

Ο γύψινος διάκοσμος, το ξύλινο δάπεδο και οι τυπολογίες των κουφωμάτων διατηρήθηκαν στην αρχική τους μορφή, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιήθηκαν ως αναφορές για τα νέα δωμάτια που δημιουργήθηκαν. Λόγω της αρχικής διάταξης, σε συνδυασμό με τις νέες ανάγκες των ιδιοκτητών, χρειάστηκε να μεταφερθεί η κουζίνα δίπλα στο χώρο του σαλονιού. Με αυτόν τον τρόπο η ζώνη διημέρευσης τοποθετήθηκε στην μια πλευρά του διαμερίσματος, δίπλα στην είσοδο, ενώ από την άλλη πλευρά χωροθετήθηκαν εκ νέου το υπνοδωμάτιο, ένας ξενώνας-γραφείο και το λουτρό. Η πιο σημαντική αλλαγή είναι η νέα θέση της κουζίνας, η οποία έχει πια κεντροβαρική σημασία στο χώρο, σε σχέση με την παλιά θέση της που ήταν αποκομμένη και τοποθετημένη στην πίσω πλευρά του διαμερίσματος, καθώς με την καινούρια διάταξή της ενοποιεί το σαλόνι και την τραπεζαρία. Το χρώμα της κουζίνας έρχεται να τονίσει τη σημασία της, τόσο ως πυρήνα της ζώνης διημέρευσης όσο και ως μια νέα προσθήκη. Ο χώρος του ξενώνα-γραφείου χωροθετήθηκε παράλληλα στον υφιστάμενο διάδρομο του διαμερίσματος, χρησιμοποιώντας διπλή εσωτερική πόρτα με γυαλί, ώστε όταν είναι κλειστή να επιτρέπει το εξωτερικό φως να φωτίσει το διάδρομο του διαμερίσματος και όταν ανοίγει ο παραπάνω χώρος να ενοποιείται με το υπόλοιπο διαμέρισμα. Η γύψινη κορνίζα που βρίσκεται περιμετρικά των χώρων διημέρευσης συνεχίζεται και στο χώρο των υπνοδωματίων και του μπάνιου, δημιουργώντας οριζόντιες ζώνες στους χώρους, οι οποίες τονίζονται με τη διαφοροποίηση των χρωμάτων.