Στα πλαίσια του φεστιβάλ P-Public 2013, με θέμα “Δημόσιος χώρος σε εξέλιξη”, προτείνονται δυο σκηνικά παιχνιδιού τα οποία έχουν ως στόχο την ανάπτυξη βιωματικών εμπειριών στο δημόσιο χώρο και την εκκίνηση περιπλανητικών πορειών μέσα στον ιστό της Παλιάς Πόλης των Χανίων. Τα σκηνικά αυτά αρχικά επιδιώκουν να προκαλέσουν την έκπληξη, το αναπάντεχο στον περαστικό, το ερέθισμα για ανακάλυψη ενός διαφορετικού περιβάλλοντος, τη συμμετοχή του στην προτεινόμενη δραστηριότητα, με απώτερο σκοπό την εκτροπή του από την αρχική διαδρομή και τη δημιουργία μια νέας πορείας και περιπλάνησης στο δαιδαλώδη ιστό της Παλιάς Πόλης. Η διακοπή της προδιαγεγραμμένης πορείας του, έστω και αν αυτή γίνεται στιγμιαία, καθώς και η συμμετοχή του στο εγκατεστημένο παιχνίδι, τείνουν να τον αποδεσμεύσουν από τα χωρικά και χρονικά όρια της ρουτίνας του, δημιουργώντας μια νέα κατάσταση στο δημόσιο χώρο.

Δύο σημεία στον ιστό της Παλιάς Πόλης αποτελούν την αφετηρία γι αυτήν την περιπλάνηση, μέσα από δύο εφήμερες εγκαταστάσεις, οι οποίες συνδυάζουν παιχνίδια μίμησης, ιλίγγου, ανταγωνισμού και τύχης (mimicry–ilinx–agôn–alea, όπως ορίζονται από τον Roger Caillois). Στην αφετηρία των εγκαταστάσεων, μία κουρτίνα προσκαλεί τον πεζό για αναζήτηση, μέσα από την έκπληξη και την απορία ως προς το τί κρύβεται από πίσω. Ταυτόχρονα, ορίζει ένα χώρο εξέλιξης σεναριακού παιχνιδιού, καθώς ο πεζός-παίκτης μπορεί να αλληλοεπιδράσει με τα στοιχεία της κουρτίνας βάσει του δικού του σεναρίου. Η εγκατάσταση Α, Dizzy tree, αποτελείται από μια κουρτίνα από πυκνά τοποθετημένες κορδέλες, οι οποίες ορίζουν την είσοδο προς το εσωτερικού του ιστού, ταυτόχρονα όμως αποτελεί και μια αναπάντεχη εικόνα του δρόμου. Εάν ο περαστικός επιλέξει να περάσει προς το εσωτερικό, η πορεία αυτή καταλήγει σε μια μικρή πλατεία με ένα δέντρο, πάνω στο οποίο έχει τοποθετηθεί μία ξύλινη κούνια, όπου εκεί, μπορεί να παρακολουθήσει ή και να συμμετάσχει σε ένα ενεργητικό ατομικό παιχνίδι ιλίγγου, αφήνοντας πίσω του την αρχικά προδιαγεγραμμένη του πορεία.  Η εγκατάσταση Β, Bet on!, αποτελείται από μια κουρτίνα από μπαλόνια, τα οποία στο εσωτερικό τους έχουν κόκκους διαφορετικών μεγεθών,  δημιουργώντας ένα διαφορετικό ηχόχρωμα κατά το πέρασμα ή την εκούσια κίνησή τους από τον περαστικό. Αντίστοιχα, ακολουθεί ένα ενεργητικό παιχνίδι ανταγωνισμού-ταχύτητας, το οποίο μπορεί να είναι είτε ατομικό, είτε ομαδικό, και στο οποίο ο παίκτης μπορεί να συνθέσει μια διαδρομή από ξύλινες παλέτες σε διάφορους σχηματισμούς ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας που ο ίδιος από μόνος του ή με τον αντίπαλό του θα ορίσουν. Ο τερματισμός αυτών των εγκαταστάσεων, καταλήγει σε κομβικά σημεία του ιστού, όπου πλέον το άτομο παίζει ένα παιχνίδι τύχης επιλέγοντας τη διαδρομή εξόδου ή την αρχή μίας νέας περιπλάνησης.

Οι εγκαταστάσεις αυτές έρχονται να μας αφυπνίσουν ως πεζούς, για τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να βιώνουμε το δημόσιο χώρο και να γινόμαστε μέρος του. Η συμμετοχή στις προτεινόμενες παιγνιώδεις δραστηριότητες ή ακόμα και της απλής παρατήρησης τους, οδηγεί στη δημιουργία μιας νέας περιπέτειας-κατάστασης στο δημόσιο χώρο, και έρχεται να μας ταρακουνήσει σχετικά με το πως μια καθημερινή διαδρομή, ένα απλό πέρασμα, μπορεί να κρύβει χωρικές και χρονικές εκπλήξεις.

κολάζ από φωτογραφικό υλικό του Rodney Smith