Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί πρόταση μελέτης για επέκταση κατοικίας που βρίσκεται στα περίχωρα της Καβάλας. Η ανάγκη για νέους, λειτουργικούς χώρους οδήγησε σε μια σχεδιαστική πρόκληση που αφορούσε τόσο στην επέκταση όσο και στη διαχείριση της υφιστάμενης πέτρινης κατοικίας, που προϋπήρχε στο οικόπεδο.

Η βασική πρόκληση ήταν ο συγκερασμός του παλαιού με το σύγχρονο, η εναρμόνιση και την ανάδειξη του παλιού κτιρίου με το νέο. Ο νέος κτιριακός όγκος χωροθετείται παράλληλα με το υφιστάμενο πέτρινο κτίριο και συνδέεται μέσω ενός διαδρόμου από γυαλί, λειτουργώντας ως μια αόρατη άρθρωση και ενώνοντας αρμονικά το παλιό με το νέο. Αυτός ο γυάλινος ‘’λαιμός’’ δημιουργεί ένα αίθριο ανάμεσά τους, επιτρέποντας στο νέο κτίριο να τοποθετείται δίπλα άλλα και σε απόσταση από το παλιό, αναπνέοντας μέσα στον ελεύθερο υπαίθριο χώρο του οικόπεδου. Η νέα προσθήκη τοποθετείται μέσα στο πράσινο, με το πέτρινο κτίριο να λειτουργεί σαν φόντο, αναδεικνύοντας τη φυσική ομορφιά του τόπου.

Για τον υφιστάμενο όγκο, προτάθηκε η ανάδειξη της λιθοδομής με επανεμφάνιση και αρμολόγηση της πέτρας, ώστε να αναδειχθεί ο πέτρινος όγκος. Η προσεκτική ανακατασκευή του υφιστάμενου κτιρίου περιλαμβάνει και τη διατήρηση της ξύλινης στέγης με την προσθήκη μεταλλικών ελκυστήρων. Στον πέτρινο όγκο δημιουργήθηκαν νέα ανοίγματα ώστε να εξυπηρετούν καλύτερα τις νέες λειτουργίες και ορίστηκε μια νέα τυπολογία κουφωμάτων, ως μια κοινή γλώσσα που χρησιμοποιείται και στα δυο κτίρια.

Οι λειτουργίες της κατοικίας επαναπροσδιορίστηκαν και χωροθετήθηκαν εκ νέου δημιουργώντας μια νέα εμπειρία κατοίκησης, συνομιλώντας με το παλιό και το νέο σε σχέση με το πράσινο του τοπίου. Πάνω στην κύρια είσοδο της κατοικίας καδράρεται η θεά προς το πράσινο, μέσω του γυάλινου διάδρομου και των μεγάλων ανοιγμάτων του νέου κτιρίου. Ο χώρος διημέρευσης βρίσκεται υποβαθμισμένος στο πέτρινο κτίριο, ενώ ο χώρος της κουζίνας και της τραπεζαρίας βρίσκεται στη συνεχεία του ισόγειου επιπέδου, στο νέο όγκο, με άμεση σχέση με το πράσινο. Στο καινούριο κτίριο, φιλοξενείται και το εργαστήριο κεραμικής του ιδιοκτήτη, το οποίο επικοινωνεί με την κατοικία όμως λειτουργεί και με ανεξάρτητη είσοδο εξωτερικά. Ο χώρος ανάπαυσης βρίσκεται στο πρώτο επίπεδο του πέτρινου όγκου, ενώ τμήμα του εκτονώνεται μέσω της άρθρωσης, στο δώμα του νέου όγκου, ενσωματώνοντας το φυσικό τοπίο στο άνω επίπεδο. Αυτή η αναδιάταξη των λειτουργιών επιτρέπει μια καλύτερη επικοινωνία με τον εξωτερικό χώρο.

Ο εξωτερικός χώρος σχεδιάστηκε προσεκτικά ώστε να ενσωματωθεί αρμονικά με την κατοικία, χρησιμοποιώντας στοιχεία όπως η πέτρα, το corten, το πράσινο και το στοιχείο του νερού, δημιουργώντας ένα περιβάλλον που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες και προσδοκίες. Το πλούσιο πράσινο και οι υπαίθριοι χώροι προσφέρουν μια όαση ηρεμίας και χαλάρωσης.